Trądzik występuje w wielu różnych postaciach. Szczególnie uciążliwe są ciężkie odmiany z ropiejącymi krostami, torbielami i innymi zmianami. Jednym ze sposobów na te dermatozy jest izotretynoina. Sprawdź, czy to środek odpowiedni na twoje problemy z cerą!
Wszelkiego rodzaju pryszcze, wągry i zaskórniki doskwierają nie tylko młodzieży w okresie dojrzewania. Również dorośli mogą zmagać się z poważnymi niedoskonałościami skóry. Są problemem nie tylko dermatologicznym, ale też psychicznym. Wysoką skutecznością walce z trądzikiem wykazują się retinoidy – pochodne retinolu, czyli witaminy A. Początkowo izotretynoinę stosowano tylko na najcięższe postacie trądziku – kolejne badania i postęp pozwoliły rozszerzyć wskazania o kolejne warianty krost. Nie znaczy to, że będzie to substancja dobra dla wszystkich. Jak każdy lek może wywoływać działania niepożądane, a niektórzy są na nie bardziej wrażliwi od pozostałych.
Czym jest izotretynoina? Właściwości, zastosowanie praktyczne
Izotretynoina to organiczny związek chemiczny z grupy retinoidów, jej niewielkie ilości mogą być wytwarzane przez organizm po spożyciu pokarmu z witaminą A. Wzór sumaryczny tej substancji to C20H28O2. Nazwa pochodzi od określenia kwasów retinowych, czyli tretynoin. Opisywany związek jest stereoizomerem kwasu all-trans-retinowego. Jego najważniejsze właściwości, dzięki którym znalazł zastosowanie w medycynie i kosmetologii, to:
- zmniejszanie aktywności gruczołów łojowych, obniżenie wydzielania łoju;
- blokowanie namnażania niektórych bakterii na skórze;
- przywracanie prawidłowego przebiegu rogowacenia i niszczenia martwych komórek naskórka;
- działanie przeciwzapalne.
Jako ciało stałe izotretynoina ma postać krystalicznego proszku o barwie żółtej lub jasnopomarańczowej – do leków i kosmetyków trafia jako jeden z wielu składników. Opisywaną pochodną witaminy A można przyjmować na kilka sposobów – głównie jako miękkie kapsułki albo żel do stosowania miejscowego. Stężenie normalizuje się po ok. 2 tygodniach od zakończenia terapii tabletkami doustnymi.
Izotretynoina w leczeniu krost na skórze trądzikowej
Pryszcze, krosty na twarzy, zaskórniki – trądzik przybiera różnorodne formy. W zależności od odmiany mogą pojawić się objawy towarzyszące. Przykładowo w przebiegu trądziku piorunującego często występuje podwyższenie temperatury ciała i cały zespół dolegliwości kostno-stawowych. Izotretynoina jest najczęściej włączana do terapii poniższych przypadłości:
- trądzik ropowiczy;
- trądzik, na który nie pomagają antybiotyki;
- nawracający, bliznowaciejący trądzik z silnym łojotokiem;
- trądzik cystowy;
- trądzik skupiony.
Doustne preparaty stosuje się w najcięższych postaciach trądziku – w pozostałych przypadkach zwykle zaleca się leczenie miejscowe na skórę. Duże znaczenie ma też prawidłowy dobór dawkowania. Zbyt wysokie stężenie tego retinoidu może powodować istotne działania niepożądane.
Skutki uboczne i przeciwwskazania do stosowania izotretynoiny na pryszcze
W większości przypadków komplikacje związane z terapią są przejściowe. Jednak dla wielu osób stanowią poważny problem. Czasami izotretynoina wywołuje efekt odwrotny od zamierzonego – nasila zmiany trądzikowe, zamiast je łagodzić i usuwać. Na liście możliwych skutków ubocznych są m.in.:
- suchość skóry, zwłaszcza wokół ust i warg;
- wysychanie błon śluzowych górnych dróg oddechowych;
- krwawienie z nosa;
- wysychanie filmu łzowego;
- zapalenie spojówek;
- świąd;
- rumień;
- osłabienie włosów i paznokci.
Izotretynoiny nie powinny stosować osoby z chorobami wątroby, hiperwitaminozą A i podwyższonym stężeniem lipidów we krwi. Istotnymi przeciwwskazaniami są także przyjmowanie antybiotyków z tetracykliny i retinolem, częste picie alkoholu, ciąża oraz karmienie piersią. Większość preparatów z izotretynoiną jest dostępna wyłącznie na receptę. Najpierw diagnoza i badania u specjalistów, a dopiero potem leczenie – pamiętaj o przestrzeganiu wszystkich zaleceń!
Podobne tematy
